ერთერთმა ლიდერმა გვითხრა ერთხელ, რომ Brave-ის და აქ დანახული პატივისცემის წყალობით, მისი ჯგუფის ბავშვები გადხდნენ უფრო დარწმუნებულები საკუთარ თავში და საკუთარი კულტურითა და სხვებთან ურთიერთობით ამაყები. მაშინაც როდესაც ასრულებენ არქაულ ცეკვებს, არ ეშინიათ, რომ ვინმე დასცინის ან გააჯავრებს მათ. „ვფიქრობ, ეს იმიტომ, რომ იღებენ ყურადღებას, და აგრეთვე მშვენიერი გართობის წყალობით: ბავშვები იკრიბებიან, სწავლობენ ერთმანეთისგან და გაიცნობენ ერთმანეთს. საქმე ამ კულტურული გახევების გადალახვაშია. ეს გარკვეული დონით ტაბუს გადალახვაა, რაც ეხმარება ბავშვებს გაიგონ, რომ ეს არ არის ისეთი არქაული, რომ ცოცხალია და შეიძლება მას შეხედო სხვა მხრიდან. ამ მეთოდით ეს იღებს მათთვის სხვა მნიშვნელობას. ეს ჟესტი, სიმბოლო, ეს ცეკვა - ხდება რაღაც სხვა რამე, ახალი და მომხიბლავი, თან თუ შესრულებულია სხვა კულტურის ტანსაცმელში ჩაცმული ბავშვების მიერ.

„ბავშვები ასწავლიან ბავშვებს“ - ეს არის რამ, რაც გვინდა დავინახოთ: ბავშვებმა, რომელბმაც ისწავლეს რამე სხვა ბავშვებისგან, მათი მეგობრობა და ახალი ხალხის გაცნობა. (...) ბავშვები ფიქრობენ, რომ შეუძლებელია რამის გაკეთება, დღის ბოლოს კი სწორედ მათ აქვთ შანსი, რომ ეს გამოვიდეს წარმოდგენის დროს... და ერთად, სიხარულში, გრძნობენ კმაყოფილებას და გული უყუჩდებათ რადგან ეს მათი წვლილის გამო გამოდის. კასია

„წარმოდგენა ყოველთვის გამომდინარეობს სამყაროდან, რომელშიც ცხოვრობენ ეს ბავშვები, გამოვლინდება მეტაფორები, ნახატები, რომლებსაც ხმარობენ. ერთმანეთისადმი გამოხატული ემფათიიდან იბადება პატივისცემა და ურთერთპატივიცემა გადადის მარტივ დაფიქრებაში, რომელსაც ჰქვია „ვაჰ, მისთვისაც იგივეა, მისთვისაც ეს ძნელია, ისევე ძნელი როგორც ჩემთვის“. და ამის გამო, ამასთან დაკავშირებით ჩნდება სიმპათია.“